HET STOKSTAARTJE

Aardmannetje

Hij roept altijd een vertederend gevoel op, een stokstaartje. Maar vergis je niet! Een stokstaartje is geen knuffeldier, hij is een klein roofdier. Deze ‘schildwacht van de woestijn’ leeft in goed georganiseerde kolonies. Vijanden maken geen schijn van kans! Is het je wel eens opgevallen dat zo’n aardmannetje een ‘zonnebril’ draagt?

DIERENPASPOORT STOKSTAARTJE

 
 
HOE ZIE IK ER UIT?

Een stokstaartje is een klein roofdier. Hij heeft gespierde poten met lange, scherpe klauwen. Een stokstaartje heeft niet altijd dezelfde kleur. Dit kan verschillen van lichtbruin tot zilvergrijs. Wel lopen er altijd donkere strepen over de rug. De zwarte ogen lijken veel groter dan ze in werkelijkheid zijn. Dat komt door de donkere rand er omheen. Het lijkt daardoor net alsof het stokstaartje een ‘zonnebril’ draagt.

Zintuigen

Een stokstaartje kan heel goed zien. Hij ontdekt zijn vijanden, roofvogels, al op grote afstand. Ook heeft hij een goede neus. Die komt goed van pas bij het zoeken naar prooidieren. Het gehoor van een stokstaartje is ongeveer net zo goed als dat van een mens.

WAAR WOON IK?

Het stokstaartje komt voor in de droge gebieden van Zuid-Afrika, Namibië en Botswana.

Manicure

Zijn nagels werken als een soort graafschop. Hiermee graaft hij gangenstelsels van soms wel dertig meter lang. Er zijn verschillende kamers in de tunnels, zoals een slaapkamer, een kamer waar de jongen worden grootgebracht en een ‘wc-ruimte’ waar de behoeftes worden gedaan. De tunnels zijn op sommige plaatsen iets breder, zodat het stokstaartje zich ook kan omdraaien. De holen bieden het stokstaartje beschutting tegen de nachtelijke kou en vijanden. Soms leeft een stokstaartje samen met andere dieren zoals grondeekhoorns. Zo profiteren deze dieren van elkaars graafwerk.

WAT EET IK?

Het menu van een stokstaartje is heel gevarieerd. Schorpioenen, eieren, knollen, kleine knaagdieren, hij vindt van alles lekker. Toch is een stokstaartje het aller gekst op insecten. Een stokstaartje deelt zijn voedsel niet met een ander. Elk dier zorgt voor zichzelf. Als een stokstaartje een grote prooi grijpt, dan gaat hij die op een afstandje opeten. Komen andere stokstaartjes toch te dichtbij, dan gaat hij er grommend met de prooi vandoor. Drinken doet een stokstaartje nauwelijks: al het vocht dat hij nodig heeft, haalt hij uit zijn voedsel.

Dagvullende bezigheid

Het grootste gedeelte van de dag is en stokstaartje met zijn neus op de grond aan het zoeken naar voedsel. Hij snuffelt rond, waarbij hij met zijn klauwen of neus in de bodem graaft. Ook keert hij stenen om en onderzoekt boomstronken. Nu maar hopen dat er ergens een lekker larfje verstopt zit! Als een stokstaartje een schorpioen vindt, slaat hij krachtig met zijn voorpoten op de schorpioen om hem dood te maken. Hij ontwijkt de scharen en de gifstekel.

MIJN FAMILIE

Een stokstaartje leeft in groepen van vijf tot wel dertig dieren. Dit is vaak meer dan één familie. Zo’n kolonie is goed georganiseerd.

Alfavrouwtje

Er is in de groep maar één vrouwtje dat jongen mag krijgen, het alfavrouwtje. Meestal krijgt ze twee tot vijf jongen per keer. Wanneer het alfavrouwtje jongen heeft gekregen, verandert er de eerste dagen bijna niets in haar gewoontes. Ze brengt haar dagen gewoon buiten het hol door, op zoek naar voedsel. De jongen worden ondertussen bewaakt door andere stokstaartjes. Hierdoor kan de moeder samen met de rest op jacht. Het is erg belangrijk dat de moeder genoeg eet, zo kan ze de jongen namelijk voldoende melk geven. Na drie maanden hoeven de jongen niet meer bij hun moeder te drinken en proeven ze voor het eerst een stukje vlees.

IN OUWEHANDS DIERENPARK

In Ouwehands Dierenpark leeft een grote groep stokstaartjes in de Afrikaanse speelsafari ‘Umkhosi’. Ze kunnen in hun verblijf naar hartenlust holen graven en gaan soms ook op bezoek bij hun buren, de wrattenzwijnen! In de natuur komen deze dieren elkaar ook tegen.

Verrijking

Om de stokstaartjes actief te houden, geven de dierverzorgers hen regelmatig verrijking. Ze moeten dan wat meer moeite doen om een lekker hapje te bemachtigen. Zo verstoppen de verzorgers soms insecten in een houten cilinder met kleine gaten. Als de stokstaartjes de cilinder roldraaien valt er af en toe een lekkere verrassing uit! Door het blijven prikkelen van de zintuigen worden de stokstaartjes gestimuleerd in hun natuurlijke gedrag.

HELP!

Ieder stokstaartje in een kolonie heeft zijn eigen taak. Zo is er altijd één stokstaartje die de wacht houdt. Bij gevaar fluit of blaft hij. Elk alarmsignaal heeft zijn eigen betekenis. Een ‘wachter’ ziet goed en kan al op grote afstand een ongevaarlijke gier onderscheiden van de grootste vijand, de arend. Bij gevaar gaat een stokstaartje fanatiek graven. Dit doet hij niet om nieuwe holen te graven, maar om een stofwolk te maken. Door die wolk ziet de arend hem minder goed en kan het stokstaartje makkelijker ontkomen.

WIST JE DAT…

… een stokstaartje ook wel 'de schildwacht van de woestijn' wordt genoemd?
Hij wordt zo genoemd omdat er altijd één stokstaartje op wacht staat, terwijl andere stokstaartjes voedsel zoeken.

… een stokstaartje zijn lange nagels ook wel eens als tandenstoker gebruikt?
Een stokstaartje gebruikt zijn nagels ook om zijn lichaam te verzorgen. Hij peutert er zijn vacht mee schoon en gebruikt ze zelfs als tandenstoker!