Berberaap Macaca Sylvanus
Dieren in onze sanctuary
Fibi
Fibi werd gekocht in Marokko op de markt van Marrakech als zeer jong baby aapje. Fibi kreeg vele trauma’s te verwerken: het verlies van haar ouders, het onttrokken worden uit haar normale leefomgeving, verplicht te leven als half mens, …. De politie merkte een vrouw op met een klein berberaapje in een kinderwagen, aangekleed met een roze jasje, een luier, etc. Ze werd inbeslaggenomen en bij Stichting AAP binnengebracht. Ondertussen kreeg Fibi weer een berbergezin waar ze opnieuw kan genieten van een mooie toekomst.
Haddo
Haddo is afkomstig uit een door de Franse overheid gesloten dierentuin, Zoo de Bouy. De Zoo had het niet zo goed voor met de dieren en er waren verschillende inbreuken i.v.m. dierenwelzijn en verwaarlozing. Haddo zat daar oorspronkelijk in een grotere groep maar werd om de een of andere reden uit de groep weggehaald. Na de sluiting werd Haddo overgebracht naar Stichting AAP. Nu heeft Haddo weer een familie en leeft samen met soortgenoten in De Zonnegloed.
Cheetah
.jpg)
Cheetah werd in het Antwerpse door een vrouw illegaal op een appartement gehouden. Toen het dier ontsnapte uit zijn kooi en op het balkon ging zitten, werd het door verschillende buurtbewoners opgemerkt. Er brak een lichte paniek uit en de politie werd verwittigd. Na onderzoek bleek dat de vrouw geen officiële papieren had voor het dier, iets waarvan ze zelf bewust was, want ze verhuisde het dier snel naar een andere locatie. Daar vond de politie na een huiszoekingsbevel het dier opgesloten in een kleine kooi. Gelukkig was er hier in De Zonnegloed plaats voor hem en kan hij een heerlijk leven tegemoet in een ruim verblijf met soortgenoten.
Kenmerken
- Grootte:
- man: 67 cm / vrouw: 60 cm
- Voedsel:
- Zaden, gras, bladeren, bloemen, knollen, paddenstoel, boomschors, mossen2, insecten, vogels,
- Gewicht:
- man: 17kg / vrouw: 10 kg
- Leeftijd:
- 20 jaar/ans/years
- Draagtijd:
- 158 - 170 dagen/jours/days
- Status:
- Engels
- Familie:
- Berberaap
- Leefomgeving:
- Cederbossen van het Atlasgebergte in Marokko en Algerije
- Leefgebied:
- Atlasgebergte
Waar voelt hij zich op zijn best?
Ze leven voornamelijk in het Atlasgebergte dat in Noord-Afrika ligt, op de grens van Marokko en Algerije. Berberapen zijn de enige apen die in het wild ook in Europa voorkomen, al is het dan maar in een heel klein gebied. Er leeft namelijk een kolonie Berberapen op de Rots van Gibraltar.
Wat eet hij graag?
Op het menu staan voornamelijk vruchten, wortels, gras, kruiden, bladeren en boomschors. Maar ze eten zo nu en dan ook insecten. Ze hebben wangzakken, waarin ze heel snel een hele hoop voedsel kunnen proppen om het dan later op een rustige plek op te eten. Dit is handig als je in een groep leeft waarin iedereen elkaars voedsel af wil pakken.
Sterke jongen.
Een pasgeboren jong houdt zich bijna direct stevig aan de buik van de moeder vast, maar moet de eerste dagen nog wel wat ondersteund worden omdat hij nog niet zoveel kracht heeft. Zodra hij sterk genoeg is verhuist hij naar moeders rug.
Goede babysit.
Al in de eerste week na de geboorte geeft een moeder haar kind zo nu en dan aan een jong vrouwtje mee. Moeder heeft dan even haar handen vrij en het jonge vrouwtje kan als 'babysit' vast leren hoe ze met een baby om moet gaan.
MEER INFO
Leefgebied
De berberaap of magot is de enige makaak die buiten Azië voorkomt en de enige apensoort die in Europa in het wild leeft, namelijk op de rots van Gibraltar waar een populatie van dertig tot veertig dieren kunstmatig in stand wordt gehouden.
De legende gaat dat zolang er apen op de rots leven, Gibraltar in handen blijft van de Britten. De Britten doen er dus alles aan om ervoor te zorgen dat de apen op de rots blijven.
De berberaap kwam vroeger voor van Marokko tot Libië en Egypte, maar komt nu alleen nog maar voor in de cederbossen van het Atlasgebergte in Marokko en Algerije, tot 2000 meter hoogte. Ook wordt hij aangetroffen in eikenbossen en op begroeide rotshellingen.
Er zijn fossielen van de soort in Europa aangetroffen, die erop duiden dat de soort in het Pleistoceen in Europa voorkwam. Waarschijnlijk stierf de soort aan het einde van de Pleistoceen in Europa uit en is de populatie op Gibraltar later ingevoerd. De berberapen waren echter al aanwezig op de rots toen het in Britse handen viel, in 1704.
In 1763 werd ook een groep losgelaten in Duitsland. Deze deed het zeer goed, totdahij door t menselijke hand werd uitgeroeid in 1784.
Uiterlijk
De berberaap heeft, net als de meeste andere makaken, een kaal gezicht. Bij de berberaap is het gezicht roze. Het is een aap met een dikke okergrijze vacht, waarbij de kroon, handen en voeten een oranje kleur hebben, en het gezicht wordt omringd door donkere haren.
Hij heeft lange ledematen (beide ongeveer even lang) en korte, brede handen. De berberaap heeft, in tegenstelling tot de meeste andere makaken, geen staart. Dit zijn aanpassingen aan het leven op de grond: berberapen besteden meer tijd op de grond dan enige andere makaak.
Mannetjes zijn groter dan vrouwtjes. Een mannetje heeft een lichaamslengte van 65 tot 75 centimeter, een schouderhoogte tot 50 centimeter en een gewicht van 7 tot 10 kilogram. Een vrouwtje heeft een lichaamlengte van 55 tot 65 centimeter, een schouderhoogte tot 45 centimeter en een gewicht van 4 tot 7 kilogram.
Wetenswaardigheden
Berberapen hebben een kaal, roze gezicht.
Ze hebben wangzakken waarin ze voedsel kunnen opslaan.
Volgens een legende blijft, zolang er apen op de rots leven, Gibraltar in handen van de Britten.
Voedsel in de natuur
De Berberaap is een dagdier en een omnivoor. Hij eet vooral zaden als eikels, maar ook knoppen, gras, bladeren, knollen, bloemen, paddenstoelen, bast en korstmossen staan op zijn dieet. Hij eet ook dierlijk materiaal, van insecten tot vogels, waarbij vooral rupsen een belangrijk onderdeel van zijn dieet vormen. De Berberaap heeft wangzakken waarin hij voedsel kan opslaan.
Gedrag
De berberaap leeft in groepen van zeven tot veertig dieren. In een groep leven vaak meerdere volwassen mannetjes. De mannetjes werken samen om roofdieren weg te jagen. Mannetjes wisselen vaak van groep, terwijl vrouwtjes hun hele leven in één groep blijven.
Predatie
Natuurlijke vijanden van de berberapen zijn jakhalzen, vossen en waarschijnlijk roofvogels, evenals mensen. Doordat de dieren in een groep leven zijn ze beter beschermd tegen roofdieren. De leden van de groep waarschuwen elkaar voor gevaar en kunnen aanvallers gezamenlijk verjagen.
Voortplanting
In de paartijd zwelt het achterste van het vrouwtje op. Van februari tot juni vinden de geboortes plaats. Na een draagtijd van zes tot zeven maanden wordt één jong geboren. Bijzonder is dat ook mannetjes belangstelling voor de jongen tonen, meer dan bij de meeste andere makaken. Zowel de mannetjes als de vrouwtjes vlooien en dragen de jongen en beschermen ze tegen roofdieren. Na zeven maanden worden de jongen gespeend en na een jaar zijn de jongen onafhankelijk.
Het vrouwtje is na vier jaar geslachtsrijp en het mannetje na 5½ jaar. De mannetjes verlaten dan de groep om alleen te leven of om zicht aan te sluiten bij een andere groep. Berberapen kunnen in de natuur ongeveer 22 jaar oud worden.
Bedreiging
De status van de soort is volgens de Rode Lijst van de IUCN "Bedreigd". Dit komt vooral doordat het bos wordt gekapt om ruimte te maken voor landbouwgrond. Ook wordt deze soort regelmatig als huisdier aangeboden op markten in Marokko en Algerije. Hij is echter door zijn sloopgedrag en agressiviteit ongeschikt om in huis gehouden te worden. Veel apen die zijn ondergebracht bij Stichting AAP zijn dan ook berberapen.
Adopteer deze Berberaap