Rode reuzenkangoeroe Osphranter rufus
Dieren in onze sanctuary
Bernard (Mannetje)
Bernard werd samen met andere dieren illegaal door een particulier gehouden. Na een inspectie van Dierenwelzijn Vlaanderen heeft deze persoon besloten tot een vrijwillige overdracht aan De Zonnegloed.
Fernand (Mannetje)
Fernand werd samen met andere dieren illegaal door een particulier gehouden. Na een inspectie van Dierenwelzijn Vlaanderen heeft deze persoon besloten tot een vrijwillige overdracht aan De Zonnegloed.
Kenmerken
- Grootte:
- man: 210 cm + vrouw: 110 cm / staart man: 100 cm + staart vrouw: 90 cm
- Voedsel:
- kort groen gras, kruiden, stengels, planten
- Gewicht:
- man: 85 kg / vrouw 36 kg
- Leeftijd:
- 20 jaar/ans/yeras
- Draagtijd:
- 33 dagen/jours/days
- Status:
- Niet bedreigd
- Familie:
- Leefomgeving:
- open vlaktes, open woestijn, grasland, bos of struikgewas
- Leefgebied:
- Australië
Waar voelt hij zich op zijn best?
De Rode reuzenkangoeroe komt uitsluitend voor in Australië, waar de soort de meer droge gebieden bewoont. Het dier is te vinden op ongeveer twee derde van het continent en geeft de voorkeur aan open vlaktes, open woestijn, grasland, bos of struikgewas, waar verspreide bomen kunnen worden gebruikt voor schaduw en beschutting.
Door menselijke activiteiten, met name landbouwpraktijken, heeft de reuzenkangoeroe sinds de 19e eeuw zijn verspreidingsgebied kunnen vergroten.
Wat eet hij graag?
De dieren eten uitsluitend planten. Over het algemeen bestaat het dieet van volwassen rode reuzenkangoeroes voornamelijk en bijna uitsluitend uit kort groen gras. De dieren grazen 7 tot 11 uur per dag. Als het gras overwegend lang en droog is, eet het die de kleine groene scheuten aan de basis van de graspollen of de groene kruiden tussen de pollen.
Als er zeer weinig voedsel is, kan de Rode reuzenkangoeroe ook graven naar ondergrondse stengels. Microben in de darm die plantaardig materiaal verteren om vluchtige vetzuren te produceren, vormen ook de primaire bron van eiwitten.
Wetenswaardigheden
De Rode reuzenkangoeroe is 's werelds grootste levende buideldier en het grootste inheemse zoogdier van Australië. De vacht van de meeste vrouwtjes is blauwgrijs, bleker aan de buikkant. De meeste mannetjes hebben een overwegend roodbruine vacht, bleker op de voor- en achterpoten, het gezicht en de staart. De dieren hebben een korte vacht met de textuur van zachte wol, een kleine kop met grote, puntige oren. Beide geslachten hebben een brede lichtere streep op het gezicht.
De puntige staart wordt gebruikt als steun en voor evenwicht. Nabij de punt van de staart zijn vier of meer vage donkere ringen zichtbaar. De mannetjes hebben aanzienlijk bredere schouders dan vrouwtjes en verhoudingsgewijs grotere voorpoten. Mannetjes hebben geen buidel of tepels.
Bij de geboorte kruipt de blinde, haarloze baby naar de buidel van zijn moeder, waar deze zich verder ontwikkelt voordat het jong bijna acht maanden later permanent de buidel verlaat als een joey.
Rode reuzenkangoeroes zijn actief van zonsondergang tot zonsopgang in kleine groepen, maar voeden zich vaak in grotere groepen. Hoewel de rode reuzenkangoeroe het grootste deel van de dag inactief is, brengt hij slechts tot 20% van zijn tijd door met slapen. Tijdens het slapen neemt hij een buikligging aan, met zijn achterpoten naar de zijkant gestrekt.
De reuzenkangoeroe is in staat om een interne lichaamstemperatuur van ongeveer 36°C te behouden, dankzij de zachte, dichte vacht die veel zonnestraling weerkaatst en ook omdat het dier voornamelijk 's nachts actief is. Om interne warmteontwikkeling te voorkomen, beweegt het dier zo weinig mogelijk. Tijdens warme periodes brengt het een groot deel van de dag liggend, onder bomen door om zodoende de zon te vermijden en verhoging van de lichaamstemperatuur te beperken.
Groepen Rode reuzenkangoeroes zijn zeer losjes georganiseerd en veranderen voortdurend, waarbij de groepsgrootte wordt bepaald door een willekeurig proces van dieren die zich aansluiten en vertrekken. Groepen zijn over het algemeen klein, variërend van 2 tot 10 individuen. Mannetjes zijn vaker dan vrouwtjes te vinden in groepen van gemengd geslacht, terwijl vrouwen vaker alleen zijn met hun kroost. Mannelijke dominantie is over het algemeen gebaseerd op lichaamsgrootte. Mannetjes worden echter niet als territoriaal beschouwd en groepen bevatten soms meerdere mannetjes. Volwassen mannetjes kunnen elkaar echter ook bedreigen en aanvallen met name wanneer er vrouwtjes in oestrus zijn, of wanneer een nieuw mannetje probeert zich bij een gevestigde groep aan te sluiten.
Bedreiging
Hoewel het dier regelmatig wordt geschoten voor zijn vlees en huid, is de Rode reuzenkangoeroe een veel voorkomende soort waarvan het voortbestaan op dit moment niet bedreigd is. Door de International Union for Conservation of Nature and Natural Resources wordt hij vermeld als veilig.
Adopteer deze Rode reuzenkangoeroe